Hoe vieren we kerst? Hoe vieren we kerst?
Sinds de persconferentie van 8 december weten we waar we ons op voor kunnen bereiden: kerst met niet meer dan 3 gasten in huis en nog steeds de beperking van 30 kerkgangers per dienst. En als de cijfers daar de komende weken nog aanleiding toe geven, dan zal zelfs dat wellicht niet eens kunnen.
Ik vind het fascinerend wat het allemaal oproept. De reacties in de brievenrubriek en columns van de kranten, maar ook in ons gezin en bij onze familie, en in onze gemeente en in onze dorpen. Ik denk dat we nog nooit zo bewust met de vraag bezig zijn geweest: hoe vieren we kerst?
Ik hoor over een familie met jongvolwassen kinderen voor wie het ouderlijk huis altijd een warm nest was met de kerstdagen, waar ze de telefoons weglegden, spelletjes speelden en wandelingen maakten, waar werd bijgepraat en gelachen, herinneringen gedeeld. Dit jaar blijft het warme nest leeg.
Ik lees over een vrouw die al jaren alleen kerst viert. Ze komt uit een gebroken gezin met alcoholisme en geweld, heeft nog maar minimaal contact met haar broers en zussen en is zelf gescheiden. Ze heeft geleerd ermee om te gaan, en weet dat het geen zin heeft om nog dieper in de put te gaan zitten. Ze blijft positief.
Ik lees (en heb er op tweede advent over gepreekt) een artikel van de katholieke theoloog Erik Borgman die zich opwindt over de vraag of we nog wel kerst kunnen vieren dit jaar. Want is er niet door de eeuwen heen onder de meest erbarmelijke omstandigheden kerst gevierd, in concentratiekampen en schuilkelders, onder totalitaire regimes en met gevaar voor eigen leven? En, zo vraagt hij zich verbijsterd af, dan laten wij ons uit het veld slaan omdat we met niet meer dan dertig bijeen mogen komen en met niet meer dan vier mogen zingen?
Ik lees over kerstnachtmissen die ieder jaar massaal werden bezocht, voor heel veel mensen het enige moment in het jaar dat ze nog bij een dienst aanwezig waren, en die nu allemaal worden afgezegd, de kerkdeuren blijven dicht. Ik voel de donkerte en de leegte van al deze kerken als ik dit bericht lees.
En er komen natuurlijk grapjes voorbij en kwinkslagen: drie wijzen op bezoek in de stal in Bethlehem: precies het aantal toegestane bezoekers. En: Ook Maria moest het doen met de middelen die ze had:  ze legde haar baby in een voederbak.
Hoe vieren we kerst? We zullen het moeten doen met de middelen en de mogelijkheden die we hebben. In deze Twasnaar leest u hoe wij dat rondom de diensten voor ons zien. Maar als deze Twasnaar bij u op de mat valt, is er weer een persconferentie geweest en zijn er nog strengere maatregelen afgekondigd, die wij in het maken van de plannen rondom kerst nog niet konden voorzien. We houden u zo veel mogelijk op de hoogte via onze website en bij de mededelingen in de kerkdiensten.
Hoe viert u kerst? Ik hoop van harte dat het u in dit wonderlijke jaar gegeven zal zijn om in de donkere decemberdagen het Licht, de Warmte en de Liefde van Christus te ontvangen. Voor het jaar dat voor ons ligt hoop ik op betere tijden, waar de angst om ziek te worden door Covid-19 naar de achtergrond zal verdwijnen en ontmoetingen en omhelzingen weer onbelemmerd mogelijk zullen zijn. Zegen en gezondheid wens ik u toe!

Met warme groet, in verbondenheid,
Ds. Mirjam Hulzebos
 
terug